‘Ga eens op een steen op de hei zitten’, zei mijn vader ooit tegen me toen ik me klaar maakte voor het volgende feestje. Nukkig keek ik hem aan en draaide me weg. Daar had ik toch helemaal geen tijd voor? Later begreep ik wat hij bedoelde.

Ik was zestien toen ik mijn broertje verloor. Vijf jaar later overleed mijn moeder. Een periode die mij behoorlijk aan het wankelen bracht. In mijn afstudeerdocumentaire ‘Een Steen op de Hei’ neem ik de tijd om op de denkbeeldige steen te gaan zitten en stil te staan bij wat ik heb meegemaakt. Ik ga in gesprek met anderen die ook jong een dierbare verloren. De ervaringen die we delen vormt de rode draad voor de korte documentaire.

In het bijbehorende achtergrondartikel ga ik in op de misvattingen rondom het rouwproces. Vaak krijgen rouwende pubers vanuit hun omgeving commentaar en adviezen, die onbedoeld zijn gebaseerd op aannames en misvattingen. Ik zoek uit waar deze misvattingen vandaan komen en waarom deze zo hardnekkig in stand blijven.

Meer verhalen en achtergrondinformatie? Neem dan een kijkje op mijn website: https://medium.com/eensteenopdehei