‘Bewust kinderlozen zijn narcistisch’, kopt de Volkskrant in 2003, ‘Kinderloze vrouw is geen ‘echte vrouw’’, kopt de Trouw in 2007, ‘Expres kinderloos en toch tevreden’, kopt de NRC in 2007 en tot slot ‘Wat je verliest als je geen kinderen krijgt’ van de Volkskrant in 2017. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van koppen over kinderloosheid van de afgelopen jaren. Volgens het CBS is in 2014 een op de vijf vrouwen kinderloos en daarvan zijn er zes op de tien vrijwillig kinderloos. In 1935 was nog een op de acht kinderloos.
Zelf heb ik één vriendin waarvan ik weet dat zij geen kinderen wil. Er ging een wereld voor mij open toen ze me dat een paar jaar terug vertelde. Zelf wist ik nooit beter dan dat iedereen uiteindelijk ooit wel ging trouwen, of in ieder geval een gezin zou starten. Nu, jaren later, is zij nog steeds de enige waarvan ik weet dat ze geen kinderen wil, en dat maakt mij nieuwsgierig. Zijn er meer in mijn omgeving? Waarom wordt hier niet over gepraat en hoe wordt er door mensen uit de omgeving omgegaan met deze keuze? Ik praat hierover met een socioloog die in de jaren ‘70 onderzoek heeft gedaan naar de acceptatie van bewust kinderloosheid. Klik hier om verder te lezen.
“Het is net als homoseksualiteit. We accepteren het wel, maar we roepen niet heel hard ‘hoera’. Met bewust kinderloosheid is dat net zo. Dat wordt breed geaccepteerd, maar niet toegejuicht.”- Ruut Veenhoven, Socioloog-
Ook praat ik met vier verschillende bewust kinderlozen. Deze bewust kinderlozen hebben allemaal een andere leeftijd en zitten allemaal in een andere levensfase.
Zij vertellen waarom ze bewust kinderloos zijn, hoe hun leven nu is en hoe er op hun keuze wordt gereageerd.
“Het is toch een beetje lastig als je met iemand nieuw aan het daten bent. Want je wacht toch even wat langer met de vraag of iemand kinderen wil of niet. Je weet gewoon dat wanneer iemand wel kinderen wil dat diegene gewoon meteen is afgeschrikt en denkt van laat maar zitten.” – Marjolein (33) *
*Marjolein is wegens privacyredenen niet haar echte naam.