Veel Nederlanders kijken verbaasd wanneer je zegt dat je christen bent en uit Irak komt. Het feit dat er christenen in Irak wonen is voor hen heel vreemd. Het christendom vindt zijn oorsprong in het Midden-Oosten. Door christenvervolging en oorlog zijn vele van hen naar Nederland gevlucht. De christelijke Irakese gemeenschap in Nederland is de afgelopen jaren steeds verder gegroeid. Tegenwoordig heeft deze gemeenschap verschillende kerken door het hele land. Ik ben zelf opgegroeid met het idee dat de kerk het huis van God is. Van kinds af aan ga ik daarheen net als vele Irakese leeftijdsgenoten. Jaren later, zie ik weinig van deze leeftijdsgenoten nog terug tijdens de diensten. Net als de Nederlandse kerk is de Irakese kerk tijdens de feestdagen volgepakt, maar op gewone zondagen zie je weinig jongeren.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) komt met harde cijfers; ongeveer 78 procent van de bevolking boven de 15 jaar gaat zelden of nooit naar een religieuze dienst. Kort daarna komt het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) met een vervolgrapport over de ontkerkelijking in Nederland. Hierin staat dat het aantal christenen afneemt, maar nieuwe groepen staan op, zoals de migrantenkerken.
Het baart mij zorgen wanneer ik weinig jongeren in de Irakese kerk tegenkom. Ik wil niet dat deze kerk, net als de Nederlandse kerk, leegloopt. De meeste Irakezen zijn uit hun land gevlucht en de kerk is voor hen een houvast, maar dat geldt niet voor iedereen. De meeste jongeren die al lang in Nederland wonen, spreken de Nederlandse taal veel beter dan hun moedertaal. Zij zijn opgegroeid tussen twee culturen en de Nederlandse cultuur speelt een grote rol in hun leven. Deze jongeren gaan niet gauw naar de activiteiten, want ook tijdens de meeste activiteiten is de moedertaal overheersend.
De Irakese gemeenschap is een gesloten gemeenschap. Het is een taboe om over de kerk te praten, maar toch wil ik dit onderwerp bespreekbaar maken. Ik ga onderzoeken of de interesse van de jongeren inderdaad terugloopt, hoe het komt en wat eraan gedaan kan worden. Ik spreek met verschillende jongeren, ouders, oprichter van een stichting, pastoor en aartsbisschop. Daarnaast houd ik een enquête onder de jongeren om meer informatie te verkrijgen.
Ik ben ook benieuwd of andere gemeenschappen hetzelfde meemaken. In mijn omgeving wonen veel Syrisch-orthodoxen. Ik wil weten of zij hetzelfde doormaken als de Irakezen.
Bekijk hieronder de trailer. Het project staat nu online.
