Zodra je de plaats Ter Apel hoort, denk je al snel aan asielzoekers. Ze belagen de bussen, ze roven de supermarkten leeg en breken in bij huizen. Tenminste dat is hetgeen dat je het meest hoort en leest op tv en internet. Deze problemen worden zeker niet onder stoelen of banken geschoven, maar is het dan alleen maar negatief wat mensen ervan vinden? In dit project spreken we met vier verschillende mensen die juist een positieve band hebben met mensen van het AZC. Echter is zo’n positieve band ook niet altijd leuk.
Zo wordt er gesproken met Stephan Egbers. Hij woont in Ter Apel en leert veel asielzoekers kennen via zijn kerk. Maar een echte vriendschap durft hij niet meer met ze aan te gaan en hij bouwt een muurtje om zich heen als hij in contact met ze komt. ‘Daarmee ben ik al te vaak op m’n bek gegaan’. Hoe zit dit?
Tinus Gram woont net over de Duitse grens bij het Groningse dorp en is docente aan de middelbare school voor asielzoekers. Haar goede hart brengt echter veel problemen met zich mee. Is zij bezig met mensensmokkel?
Inge Westerbeek en Charissa zijn allebei juf op de basisschool voor kinderen van het AZC. Ze kunnen geen band met deze kinderen aangaan, omdat ze weten dat deze kinderen weer zullen vertrekken en op de ‘Vergeet-mij-niet-muur’ komen te hangen. Hoe zorgen zij er toch voor dat ze de kinderen warmte en vertrouwen geven?
Ina Mahood komt uit Ter Apel is getrouwd met een asielzoeker. Een gebeurtenis waar een klein dorp als Ter Apel veel over roddelt. Ze kiest voor de liefde, maar haar dochter kan het niet verkroppen en vertrekt. Waarvoor gaat ze kiezen?
De antwoorden op deze vragen, zijn aankomende zomer te lezen op de site van RTV Noord. Tegelijkertijd komt er een eenmalige podcast online waarin twee beveiligers uit het dorp worden gevolgd. Worden zij gewaardeerd en wat maken ze allemaal mee?
