‘Het is slechts een twee minuten lopen naar het asielzoekerscentrum, maar het voelt als een eeuwigheid. Als ik bij de slagboom aankom, twijfel ik: moet ik aanbellen of niet? Ik besluit door te lopen. Ik merk dat ik gespannen ben en vraag mijzelf af hoe dat kan. Is het omdat ik straks een gesprek met de negentienjarige Ali uit Syrië heb of komt het omdat ik voor het eerst in een azc ben? Hebben dan toch onbewust die negatieve beelden in de media over asielzoekerscentra ook invloed op mij?’
Nederland staat bekend als dat tolerante land in Europa. Jarenlang hebben de inwoners van ons land opengestaan voor de opvang van vluchtelingen. Tot enkele jaren geleden. Toen ging het mis. Het protest tegen een asielzoekerscentrum in de buurt klonk steeds harder. Varkenskoppen werden voor een azc in Enschede gelegd en in de gemeente Geldermalsen braken heftige rellen uit.
De mensen die de Balkanoorlog ontvluchtten zijn volgens migratiekenner Leo Lucassen de laatst geaccepteerde vluchtelingen in ons land. Socioloog Marcel Lubbers zegt echter dat we ons niet moeten vergissen en dat de sfeer ten tijden van de Balkanoorlog in de jaren negentig ook niet altijd even vrolijk was. Is de sfeer daadwerkelijk omgeslagen en zo ja waarom? Wat is er in de afgelopen twintig jaar gebeurd? Zijn het de aanslagen op Charlie Hebdo en de Berlijnse kerstmarkt die de mensen bang maakt of spelen er andere factoren mee?
‘Men denkt dat deze mensen onze samenleving financieel en cultureel ontwrichten’ – Leo Lucassen
We hebben allemaal een mening over de vluchtelingencrisis, maar hoe is het om zelf in die situatie te staan? Dzemal en Nefa, een Bosnisch stel dat hier in 1992/1993 kwam, vertellen hun ervaringen. Ook Syriër Ali vertelt dat het leven in Nederland niet altijd even gemakkelijk is.
‘Soms steken Nederlanders de straat over als ik aan dezelfde kant van de straat loop. Dat voelt niet fijn’ – Ali
Bekijk de gehele post op: http://jnwijnbergen.wixsite.com/tolerantnederland
Leave a Reply