Je zou het niet zeggen als je haar ziet lopen: hoge hakken, strakke zwarte spijkerbroek, grote glimmende oorbellen en een knalroze colbert. Maar vroeger droeg ze klederdracht, net als de rest van haar familie. Het gezin was één van de laatste gezinnen in de gemeente Staphorst die nog volledig in klederdracht liep. Haar moeder, haar twee zusjes en zij liepen altijd in klederdracht.

In deze reportage volg ik drie Staphorster vrouwen, van drie verschillende generaties: een oma, haar dochter en haar kleindochter. Wie denkt aan Staphorst, denkt vaak aan de typische boerderijtjes met groene luiken. En waarschijnlijk denk je dan ook aan de kerk. 62% van de Staphorsters gaat naar de kerk en de grote meerderheid gaat naar de gereformeerde kerk of de hersteld hervormde kerk (orthodox gereformeerd). In Staphorst vind je één van de laagste cijfers in de donorregistratie. In de jaren ’70 is Staphorst haalde Staphorst de voorpagina omdat er daar kinderen doodgingen aan polio omdat ze niet waren ingeënt.

”Als ik vertel dat ik uit Staphorst kom, sta ik eigenlijk al met 1-0 achter,” vertelt ze. ”Mensen denken dat we hier zandweggetjes hebben en dat we zonder internet zitten, maar dat is natuurlijk niet zo.” De 27-jarige doet een dubbele master recht aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Haar moeder draagt nog elke dag klederdracht en werkt 40 uur per week op kantoor, wat voor een Staphorster vrouw van haar leeftijd (55) niet kenmerkend is. De meeste vrouwen werken in de huishouding, of als verzorgende of onderwijzeres.

Ook oma draagt elke dag klederdracht. Zij heeft zelfs nog nooit in haar leven anders aangehad. De drie vrouwen gaan in deze reportage met elkaar in dialoog over uiteenlopende en controversiële onderwerpen. Voor het eerst vertellen moeder en oma wat ze ervan vonden dat de kleindochter ongetrouwd ging samenwonen. De meningen hierover blijken nogal verdeeld.  Ook hoor je waarom de kleindochter besloot uit de grote kerk te stappen en wat oma van de kleding van haar kleindochter vindt.

https://youtu.be/Ey6frMswUWY