“Het leven op Malta is als leven in een slechte roman. Je zou niet geloven dat op zo’n klein eiland, met een marginale bevolking, zoveel misdaad en gekheid aan de hand zou zijn.” Dit zijn de woorden van onderzoeksjournalist Daphne Caruana Galizia uit 2016, geschreven op haar eigen nieuwswebsite Running Commentary. Ze stelde misstanden en politieke corruptie aan de kaak. Tot de ochtend van 16 oktober 2017. Ze was net op het spoor gekomen van een tot dan toe voor veel mensen mysterieus bedrijf: 17 Black. Dit bleek later een bedrijf te zijn waar verschillende Maltese ministers crimineel geld van ontvingen. Daphne Caruana Galizia schreef hier een voor tot dan toe cryptisch bericht over, maar ze heeft het nooit mogen onthullen. Ze pakte haar portemonnee in haar huis in het afgelegen dorp Bidnija om wat tomaat en mozzarella te halen. Ze liep naar buiten, startte haar auto op en ze kwam een paar meter vooruit. Toen ontplofte op de verlaten landweg de autobom. De laptop bleef open op tafel staan. Haar laatste woorden: “Er zijn overal waar je nu kijkt boeven. De situatie is wanhopig.”
Nu drie jaar later is de premier van de ministaat afgetreden vanwege de moordzaak. Daarnaast is Malta het enige land binnen de Europese Unie dat vanuit Brussel een speciale rapporteur aangesteld kreeg om de hoeveelheid corruptie en criminaliteit te signaleren. Wat is eigenlijk het voordeel om dit eiland nog binnen de Europese Unie te houden, als de nadelen groter dan de voordelen lijken te zijn?
Dat en een complete situatieschets van hoever we zover hebben moeten komen, lees én hoor je in mijn afstudeerproductie.
