In de nadagen van de Tweede Wereldoorlog worden op 6 en 9 augustus 1945 de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki vrijwel volledig weggevaagd door Amerikaanse atoombommen. Meer dan honderdduizend mensen komen binnen enkele minuten om en de gevolgen eisen ook in de jaren na de bombardementen nog tiendduizenden levens.
75 jaar na deze gebeurtenissen uiten experts nog altijd hun zorgen omtrent kernwapens. Zij zien met lede ogen aan hoe anti-kernwapenverdragen in de prullenbak verdwijnen, terwijl wereldleiders dreigen met nieuwe kernproeven en overgaan tot wapenmodernisering.
Ook in ons land liggen er nog Amerikaanse kernwapens, maar de Nederlandse regering bevestigt noch ontkent dit. Demonstranten en vredesorganisaties proberen de kwestie weer hoger op de politieke en publieke agenda te krijgen, onder meer door de humanitaire gevolgen van kernwapens te benadrukken.
Daarin krijgen ze onder meer bijval van het Rode Kruis. De noodhulporganisatie stelt dat de hitte en straling die een nucleaire explosie veroorzaakt, het ontzettend lastig maken om hulpverleners een getroffen gebied in te sturen. Nu Nederland aan den lijve heeft ondervonden hoe kwetsbaar onze gezondheidszorg in tijden van crisis is, zien voorstanders van kernontwapening kansen voor een nieuw debat.
Na de grote anti-kernwapendemonstraties uit de jaren tachtig lijkt de nucleaire kwestie van de publieke agenda te zijn verdwenen. Toch wordt er op donderdag 6 augustus in verschillende Nederlandse steden – waaronder Zwolle – door demonstranten en vredesorganisaties stilgestaan bij de gevolgen van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. “Ik hoop dat er weer wat meer mensen zullen beseffen dat dit nooit meer mag gebeuren”, zo blikt Marlies Tjallingii van het Vredesplatform Zwolle vooruit.
Wat wordt er door Zwollenaren nog meer gedaan in de strijd tegen kernwapens? Waarom is de kwestie weer urgent en wat als de bom nu zou vallen? En wie is de mens achter de demonstrant? Je leest het op mijn website ‘De Kernwapenkwestie’.
