Hoe ga je om met een cliënt die zijn hand in de broek van een andere cliënt steekt? Of iemand die zit te masturberen op het toilet? Veel studenten van de zorgopleidingen gehandicaptenzorg zullen het ook niet weten. Ze krijgen er in hun toekomstige werkveld dagelijks mee te maken, maar op hun opleiding krijgen ze geen lessen over seksualiteit. Terwijl juist mensen met een verstandelijke beperking vaak slachtoffer worden van seksueel misbruik. Waarom wordt seksualiteit niet verplicht meegenomen in het curriculum van de opleidingen gehandicaptenzorg?
“Kijk, jongens, ze zijn klaar.” Docent Bjorn Ciggaar van MBO Utrecht zwaait fanatiek met een 3D-geprinte clitoris. “De groep die de volgende keer het beste presenteert, krijgt er eentje mee naar huis.” De leerlingen reageren enthousiast en vragen hun docent het hemd van het lijf. Vervolgens neemt iedereen plaats in een kring waar er nog volop wordt gepraat over de geprinte clitoris. Geïnteresseerdvraagt een aantal vrouwelijke studenten of ze het mogen vasthouden. “Gaaf zeg!” In elke andere les was dit misschien een gekke beloning geweest, maar in de lessen van Ciggaar die de studenten leert over seksualiteit, is het gewoon een normale woensdag.
Het uitgebreid behandelen van seksualiteit is echter lang bij niet alle zorgopleidingen aan de orde. Op dit moment zijn zorgopleidingen die zich richten op gehandicaptenzorg niet vanuit de overheid verplicht om seksualiteit op te nemen in hun curriculum. Dit resulteert erin dat seksualiteit nu vaak of helemaal niet wordt behandeld, of zeer minimaal. Het zorgt ervoor dat studenten niet goed zijn voorbereid op het werkveld. Daar zijn zijzelf, maar ook hun cliënten, de dupe van.
De cijfers liegen er niet om. 61 procent van de vrouwen en 23 procent van de mannen met een beperking krijgen te maken met seksueel geweld. Het probleem is groot, het taboe mogelijk nog groter. Lees het hele verhaal hier.
