Elke dag overlijden in Nederland ongeveer vijf mensen door zelfdoding. Daarnaast proberen jaarlijks negentigduizend mensen zich van het leven te beroven. Voor de directe omgeving is iemand op deze manier verliezen een grote schok. Hoe verwerken familieleden, vrienden, kennissen en collega’s het verlies van een dierbare die zelf uit het leven stapt?
Voor voormalig wedstrijdjudoka, ondernemer en mental-coach Ben Middelkamp staat op 1 augustus 2017 de wereld stil. Op die datum suïcideert zijn zoon Koen op 31 jarige leeftijd zich. 54 dagen lang zijn er alleen tranen. Een periode ook waarin Middelkamp alles van zich afschrijft. Tot hij besluit in de praktijk te brengen waar Middelkamp zelf sporters en anderen in coacht.
Hey Pa…..!
Middelkamp schrijft en publiceert het boek “Hey Pa…”, richt driekwart jaar later de stichting Hey Pa op – vernoemt naar de manier waarop Koen zijn vader altijd begroette – en begint lezingen te geven. Lezingen over het verlies van zijn zoon en hoe de mental-coaching technieken die Middelkamp gebruikt hem helpen bij de verwerking van dit verlies. Middelkamp wil dat het taboe rondom zelfdoding verdwijnt. Zijn motto is praat erover.
In de 24 jarige carrière van voormalig politieagente en zedenrechercheur Irene Kersten passeren veel schokkende gebeurtenissen de revue. Zelfdoding in al haar facetten loopt als een rode draad door haar politieloopbaan.
Liever nazorg bieden dan boeven vangen
Kersten ontdekt in haar werk dat ze meer voldoening haalt uit het bieden van nazorg aan burgers en collega’s dan uit het boeven vangen. Zo roept ze als wijkagente een groep jongeren in de voetbalkantine bijeen om te praten over het verlies van een vriend. Daarnaast is ze actief bij het team collegiale ondersteuning, omdat het “ook politiemensen niet in de koude kleren gaat zitten als ze van het enige heftige incident naar het andere gestuurd worden.”
Het blijkt voor Kersten niet mogelijk bij de politie van haar taak als ondersteuner een fulltime functie te maken. Voor haar reden om de politie te verlaten. Inmiddels werkt ze twee jaar fulltime als zelfstandig rouw-, verlies- en traumabegeleider.
Worden gezins- of familieleden in Duitsland met een zelfdoding geconfronteerd dan wordt een speciale crisis interventie manager ingeschakeld. Een functie die volgens Kersten ook in Nederland goed zou werken. Kersten: “In Nederland is er Slachtofferhulp voor slachtoffers en kent de politie het Team Collegiale Ondersteuning. Een overall functie zoals in Duitsland is er in Nederland niet. Was het maar zo.” De versnipperdheid van de nazorg in Nederland doet volgens Kersten nabestaanden, dienders en burgers geen goed.
In de podcast ‘Hoe nu verder?’ vertellen nabestaande Ben Middelkamp en rouw- en traumabegeleider Irene Kersten uitgebreid over hoe om te gaan met een schokkende gebeurtenis als de zelfdoding van een dierbare.
