Tot vier jaar geleden werd de jeugdzorg in Nederland geregeld door de provincies en het rijk. In 2015 werd dit overgeheveld naar de gemeenten. Sindsdien zijn gemeenten verantwoordelijk voor de inkoop van alle vormen van jeugdzorg. De decentralisatie van de jeugdzorg is gepaard gegaan met bezuinigingen en een groeiend aantal jongeren dat jeugdzorg ontvangt. De overheid ging er namelijk vanuit dat de gemeenten het goedkoper zouden kunnen. Dit bleek een illusie. In vier jaar tijd zijn er enorme tekorten ontstaan. Ook in Overijssel is dat goed te merken. Enschede heeft een tekort van 12 miljoen op de jeugdzorg en in Almelo is dat tekort 7,3 miljoen.
De bezuinigingen op de jeugdzorg liggen gevoelig. Ze hebben namelijk gevolgen voor de toekomst van duizenden kinderen die de zorg hard nodig hebben. Hoe belangrijk de jeugdzorg is heb ik, podcastmaker Anne Klein Gunnewiek, zelf kunnen ervaren. Mijn broertje heeft namelijk ADHD. Toen hij in groep 3 zat werd hij hiermee gediagnosticeerd en vele jaren later kreeg hij ook last van woedeaanvallen. Deze werden zo erg dat het thuis niet meer veilig was en op zijn twaalfde moest hij bij ons uit huis. Dit heeft een groot litteken achter gelaten op ons gezin.
Voor acht weken woonde hij in een crisisopvang in Oosterbeek. Mijn broertje mistte ons ontzettend. Hij had heimwee naar huis. De uithuisplaatsing van mijn broertje heeft uiteindelijk wel voor een verandering gezorgd. Het gaat nu goed met hem. Hij volgt een leuke mbo opleiding en heeft weer plezier in het leven.
Alvast een voorproefje? Beluister hier dan de trailer van de podcast ‘Heimwee naar huis’.
De podcast
In de podcast ‘Heimwee naar huis’ kijk ik samen met jeugdzorgmedewerkers, wethouders, jongeren en mijn ouders naar de veranderingen die er sinds 2015 hebben plaats gevonden. Ook kijken we naar de toekomst, want hoe moet het nu verder? Dit is een belangrijke vraag om te stellen, want als gemeenten geen financiële steun krijgen van het rijk zal de transformatie van de jeugdzorg naar de gemeenten mislukken.
