Dit jaar bestaat de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) zeventig jaar. Het private bedrijf oogstte veel lof voor haar werkzaamheden. Het gaswinningsbedrijf vulde voor tientallen jaren de staatskas, maar sinds de Huizinge-beving in 2012 hangt er een zware storm boven het hoofd van het bedrijf. De NAM kreeg veel kritiek over zich heen. Het tijdperk van euforie lijkt voorbij en een periode van chagrijn duurt al enkele jaren voort. 

We kennen de verhalen van de gedupeerde Groningers. Zij die hun huis zagen verzakken door de aardbevingen of degene die zelfs hun lieftallige onderkomen moesten verlaten door de trillingen in de grond. Het zal je de afgelopen jaren vast niet ontgaan zijn. Dat kan ook bijna niet, gezien het mediacircus op volle toeren draaide en er veel aandacht aan besteed werd. De NAM wordt door velen verantwoordelijk gehouden voor de schade. Of dat terecht is, laat ik even buiten beschouwing.

Wat wij niet kennen zijn de verhalen vanuit de NAM zelf. En dat is vreemd, want als journalisten en mediaorganisaties worden wij geacht verhalen uit meerdere perspectieven te bekijken. Het was De Volkskrant die op 8 april 2017 voor het eerst NAM-directeur Gerald Schotman aan het woord liet om zijn kant van het verhaal te vertellen. 

Ik praatte de afgelopen weken met drie NAM-medewerkers over deze roerige periode. Want los van dat de mening over de NAM vrij negatief geframed is, is het wel aan ons journalisten om ook die kant van het verhaal te vertellen. En dat deden ze. Martijn Kleverlaan, Erwin Bruinewoud en Madelon Nijman over de veranderde sfeer binnen de NAM, over de dilemma’s en over de onrust. 

De artikelen en interviews verschijnen binnenkort op de website van televisieprogramma Brandpunt van KRO-NCRV. Deze zijn nog onder embargo. 

De productie is ook te lezen op gasdilemma.wordpress.com

Coverfoto: GorissenM (Flickr)