In september 2016 is de nieuwe orgaandonatiewet aangenomen door de Tweede Kamer, wanneer de Eerste Kamer zich gaat uitspreken over de wet is nog niet duidelijk. Met deze wet gaat het aantal orgaandonoren mogelijk explosief stijgen. Waar nu nog maar 40% van de Nederlanders heeft laten vastleggen wat er met hun organen moet gebeuren na overlijden, zal iedereen dit straks voor iedereen gaan gelden. Geef je geen gehoor aan de oproep, dan zal er automatisch een ‘ja’ geregistreerd worden en ben je orgaandonor.

Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat gelovigen zich minder vaak inschrijven als orgaandonor, dan niet-gelovigen. Hoewel naastenliefde binnen het geloof vaak erg belangrijk is, geldt dit niet altijd bij orgaandonatie. Waar komt dit verschil vandaan en hoe denken gelovigen over orgaandonatie?

Ik sprak met meerdere gelovigen vanuit het Jodendom, Islam, Christendom en Boeddhisme. Ze doen uitspraken als ‘Op het moment dat mijn hart zou zeggen “en nu is het genoeg”, wie ben ik dan om tegen te sputteren en te zeggen dat mijn leven langer moet duren?’ maar ook de uitspraak ‘Als je aan een verpleegster zou vragen of ze iemand die hersendood is, vast wil begraven, zegt ze “nee zijn hart klopt nog”, dus zo simpel is het niet.’.

Benieuwd welke gelovige mensen bewust kiezen om wel of geen orgaandonor te zijn, en wat hun beweegredenen en geloofsovertuigingen zijn? Lees het hier.