Stel je voor, je bent (bijna) journalist, maar toch een beetje naïef. Je zou een gezonde dosis wantrouwen moeten hebben, maar bent ook op zoek naar een nieuwe relatie.

Ik heb niets met Nederlandse vrouwen en ga daarom op zoek naar vrouwen uit Oost-Europa. Ik registreer me op een gratis datingsite, bedoeld om een Oekraïense vrouw te vinden.

Daar kom ik in contact met Lana. Lana komt uit Charkov en spreekt geen Engels. Ze vraagt me of het een probleem is, dat haar vriendin uit Kiev met ons gesprek meeleest en alles voor haar vertaalt. Ik stem ermee in. Na twee weken online brieven schrijven, zegt Lana dat haar vriendin teruggaat naar Kiev. Of ik mijn e-mailadres wil geven. Dat doe ik, want als ze vervelend wordt, kan ik haar altijd nog blokkeren.

Drie dagen later krijg ik een mail. Met mijn wachtwoord voor een nieuwe Oekraïense datingsite, UADreams. Mijn foto staat er ook bij. Eenmaal ingelogd zie ik alles wat ik Lana heb verteld. Waar ik woon, waar ik studeer, wat ik studeer. Of ik een kinderwens heb. Of ik drink, rook, ooit wiet geprobeerd heb. Alles wat ik Lana in goed vertrouwen vertelde, ligt op straat.

Lana heeft me op de site een bericht gestuurd. Ik heb zes credits cadeau gekregen. Ik besluit een minuut met Lana te skypen. Dan zie ik een dame in het kantoor van UADreams zitten. Het is nep.

Dat gebeurt niet alleen in Oost-Europa, maar ook in Nederland. De Autoriteit Consument & Markt is onlangs websites binnengevallen die gebruikmaken van het creditssysteem. Bij het creditssysteem betaalt de bezoeker 60 eurocent tot een euro per bericht om berichten te lezen en te schrijven.

Slachtoffer Stefan belandde op zo’n site en raakte honderd euro kwijt. Volgens de Fraudehelpdesk raken Nederlanders jaarlijks 1,2 miljoen euro aan datingoplichting kwijt. Woordvoerder André Vermeulen wijst op de kleine lettertjes in de voorwaarden, die niemand leest. Daarin staat vaak geschreven dat het gaat om fictieve profielen en dat je dus niet moet denken dat je een toekomstige partner of vrouw zal vinden.

Chatoperator Marcel hield zelf mannen aan de praat en kreeg per bericht betaald. Zowel de website als chatoperator zijn strafbaar, volgens internetjurist Kees de Vey-Mestdagh. Volgens hem is er sprake van misleiding en oplichting.

In deze reportage krijg je inzicht in hoe dergelijke websites in Nederland en Oost-Europa werken en hoe moeilijk het is om er iets tegen te doen, als je eenmaal slachtoffer bent geworden.

De hele reportage en alle interviews vind je vanaf 1 juni op http://dennisdewit.net/internetdating