“De Nederlandse filmwereld heeft niet genoeg kleur”, klinkt het vanuit de sector. Diverse spelers willen daar verandering in brengen door meer diversiteit te laten zien, zowel op als achter het doek. Ze willen dit frame vergroten, want de Nederlandse samenleving is tenslotte ook niet alleen maar wit, of mannelijk.
De productie FilmFrame laat zien op welke manier deze verschillende partijen diversiteit genereren en bespreekbaar maken. Maar ook: hoe voorkomen we dat het een ‘moetje’ wordt? FilmFrame is een crossmediale, audiovisuele longread over de urgentie van diversiteit in de Nederlandse filmwereld en hoe die verandering teweeg wordt gebracht.
Zo dragen de opleidingen bijvoorbeeld een grote verantwoordelijkheid als het aankomt op diversiteit inbrengen. Directeur van de Nederlandse Filmacademie Bart Römer is vastbesloten hier iets aan te doen.
“We zitten in bubbels. Als je niet voorstellingen opzoekt die iets van diversiteit in zich hebben, zit je altijd in een wit publiek. Hier op school is dat niet anders.”
Volgens hem draait het allemaal om storytelling. Bart: “We moeten verhalen blijven vertellen. En hoe beter de studenten worden opgeleid, hoe beter en diverser de verhalen zijn.”
Tessa Boerman, documentairemaakster en in het bestuur van de Dutch Directors Guild, is het daarmee eens. Zij is een belangrijke speler binnen dit vraagstuk. Als regisseur ziet zij namelijk wat er gebeurt in het werkveld, maar ook hoe ze kleine veranderingen toe kunnen passen die een groot verschil maken.
“Het voelt onecht”
“Een groot deel van Nederland ligt buiten beeld. Er is geen realistische weerspiegeling van de Nederlandse samenleving op tv en in de bioscoop. Want het feit dat er politieseries worden gemaakt in grote steden die volledig wit zijn kan echt niet. Het voelt onecht”, geeft Tessa aan.
Benieuwd hoe hier precies beleid op wordt gemaakt? Hoe een filmprogrammeur hier rekening mee houdt in zijn keuzeproces, of hoe een castingdirector zijn acteurs kiest? Lees dan hier verder.